Anandalahari (bengalchadan: anandalahari) — Bengal va Sharqiy Hindiston musiqa asbobi[1]. U bochka shaklidagi korpusga ega, bir tomoni ochiq va "ostki" qismiga mahkamlangan bittalik yoki ikkitalik yagona tor[2][3]. Janubiy hind pulluvan kudamiga[4] oʻxshab, anandalahari koʻpincha raqsga hamroh boʻladi va ham ohang, ham ritmni ijro eta oladi[5].
"Anandalahari" nomi "quvonch toʻlqinlari" degan ma’noni anglatadi, xalq orasida bu asbob — tovushga taqlid:gubgubi va xamak deb ataladi[5].
Asbobning korpusi yogʻoch, ikki tomoni ochiq; pastki va yuqori qismlarida charm halqa va bogʻichlar yordamida membrana biriktiriladi[5]. Ba’zi asboblar yuqori membranada teshikka ega, boshqalarida esa yoʻq; eski asboblarda umuman boʻlmasligi mumkin[5]. Tor bambuk yoki boshqa material bilan ostki qismga mahkamlanadi[5]. Torning ikkinchi uchi mis xumchaning ichiga mahkamlanadi[5].
Bochka chap qoʻltiqqa qoʻyiladi, xumcha chap qoʻlga olinadi va u bilan tor tortiladi, oʻng qoʻl bilan naycha yordamida chalinadi[5]. Musiqa chaluvchi mistiklar, baullar[5][2] bu asbobni sevib qolishgan.
Zacks Anandalahari va unga tegishli asboblarni membranafonlarning alohida, sof hind sinfi deb hisoblagan, ammo etnomuzikolog Lorens Piken va boshqalar ularning barchasi sof xordofonlar ekanligini koʻrsatdi[5].