Antilokalizatsionizm

Antilokalizatsiya (gr grekcha: anti — qarshi va lotincha: lоcalis — mahalliy) — neyropsixologiyadagi kontseptsiya, unga koʻra miya funktsional bir hil mavjudotdir. Aqliy funksiyalar, antilokalizatsiyaga koʻra, miya boʻylab bir tekis taqsimlanadi (miya yarim sharlarini nazarda tutilgan). Shunga koʻra, ularning buzilish miqyosi zararlangan toʻqimalarning miqdori bilan belgilanadi^[1].

Ushbu yoʻnalish fanda miya zonasi va aqliy funksiyaning toʻgʻridan-toʻgʻri bogʻliqligi haqidagi gʻoyalarga javob sifatida paydo boʻldi, ular tor lokalizatsiya deb ataladi. Bir butun sifatida miya haqidagi birinchi taxminni Xoller 1769-yilgi ishida keltirgan^[2]. Antilokalizatsiyaning eng mashhur vakillariga P. Fluranza, F. Golza, K. Lashley, A. Bergson^[1] va boshqalarni misol keltirish mumkin.

Anti-lokalizatsiya zamonaviy nevrologiya tomonidan qoʻllab-quvvatlanmaydi va bugungi kunda faqat tarixiy qiziqish uygʻotadi. Biroq, uning baʼzi gʻoyalari neyron tarmoq yondashuvi doirasida qisman mavjud.

1. ↑ ^{1,0 1,1} Хомская Е.Д.. Нейропсихология. Спб.: Питер, 2011. ISBN 978-5-459-00730-5. 
2. ↑ Лурия А.Р.. Высшие корковые функции человека и их нарушения при локальных поражениях мозга. М.: Академический проспект, 200. ISBN 5-8291-0079-7.