Apotheose

Apotheose (vo altgriechisch ἀποθεοῦν apotheoun ‚vergöttere‘; bildet us θεός theós ‚Gott‘)^[1] isch d Erheebig vom ene Mensch zum ene Gott oder Halbgott. Es bedütet au nume „Verheerligung“. Si het iire Ursprung im Alterdum, wo mä glaubt het, ass „groossi Persönligkäite“ zu Götter würde und wie Götter chönnte vereert wärde bzw. sötte. Hinder dr Divinisierig zu Läbzite steckt au d Gedanke, ass sich e läbigi Gotthäit sterker wurd drum kümmere as en äifache Herrscher, ass es eme Volk oder ere Gmäinschaft guet gieng. Dr Schutz von ere sonige Gotthäit isch umso sterker und gröösser, je mee dr Herrscher uf e göttligi Abstammig cha hiwiise (öbbe bim Augustus as Groossnöwöö vom Divus Iulius Gaius Julius Cäsar).

D Apotheose vo doote bedütende Persönligkäite isch immer wider s Thema vo dr bildende Kunst.

E Hufe antiki griechischi Komödie ände mit ere Apotheose, öbbe D Vöögel vom Aristophanes.

1. ↑ Wilhelm Gemoll: Griechisch-Deutsches Schul- und Handwörterbuch. G. Freytag Verlag/Hölder-Pichler-Tempsky, München/Wien 1965.