L'astro el ze un ojeto naturałe che el se vede inte el sieło noturno o diurno, De fora de l'atmosfera. sto cuà el połe èsar na steła, un pianeta, un satèłite naturałe o un asteròide.
Zeneralmente no i vien considerai astri łe comete, łe gałàsie, łe nebułoze e łe supernove[1].
I fenòmani meteorołòzeghi no i entra inte sta categòria, intaresando escluzivamente ła troposfera de l'atmosfera terestre.
Finmente da l'antighità, ai astri ła zera atribuia natura mitołòzega parché ogniuno de sti cuà el vegnea arentizà e simiłà a na vera e pròpia divinità, cofà intestà par ezénpio da Ciceron in De natura deorum, II, 42[2].
(VEC)
«Sidera autem aetherium locum optinent; qui quoniam tenuissimus est et semper agitatur et viget, necesse est, quod animal in eo gignatur, id et sensu acerrumo et mobilitate celerrima esse. Quare cum in aethere astra gignantur, consentaneum est in his sensum inesse et intellegentiam, ex quo efficitur in deorum numero astra esse ducenda.»— Ciceron, De natura deorum, II, 42