De Baltimoreklasse was een klasse zware kruisers gebouwd voor de United States Navy en waren de laatste zware kruisers die gebouwd zouden worden tijdens de Tweede Wereldoorlog. De schepen leken erg op die van de Clevelandklasse. Hun hoofdtaak was het escorteren van lichte en zware vliegdekschepen.
De eerste van de 17 Baltimoreklasse-schepen werd in dienst gesteld in 1943 en een aantal deden nog dienst tot in de jaren 80, nadat ze waren uitgerust als kruisers van de Bostonklasse en Albanyklasse. Ze waren de laatste zware kruisers met 8-inch-kanonnen in dienst, de laatste, USS St. Paul, werd in 1971 uit dienst genomen.
De klasse diende ook als basis voor twee afgeleide klassen zware kruisers, welke bijna identiek waren in termen van algemene kenmerken: de Des Moines-klasse en de Oregon City-klasse. De Oregon City-klasse bestond uit gewoon opnieuw bestelde Baltimores maar dan met een andere opbouw, terwijl de Des Moines-klasse bestond uit verlengde uitvoeringen van de Baltimores, met een waterverplaatsing bijna gelijk aan het eerste moderne slagschip, HMS Dreadnought. Zij waren de belangrijkste ontvangers van de nieuwe 8-inch-drieloopssnelvuurkanonnen.