As beguinas[1] eran unha asociación de mulleres, de diferentes clases, contemplativas e activas, que dedicaban a súa vida a axudar ás persoas sen fogar, enfermos, mulleres, nenos e anciáns, e tamén ao traballo intelectual. Organizaban axuda para os pobres e os enfermos nos hospitais ou para os leprosos. Traballaron para permanecer baixo a súa propia vontade e, como non facían votos perpetuos de castidade nin de claustro, podían abandonar a asociación en calquera momento para casar.[2][3]