Bergisuchus Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Eoceen | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||||||||
Kaakfragment van Bergisuchus dietrichbergi | |||||||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Geslacht | |||||||||||||||||
Bergisuchus Rossmann, Rauhe & Ortega, 2000 | |||||||||||||||||
Typesoort | |||||||||||||||||
Bergisuchus dietrichbergi | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op ![]() | |||||||||||||||||
|
Bergisuchus[1] is een geslacht van uitgestorven kleine sebecosuchide Mesoeucrocodylia, voornamelijk bekend uit de Groeve Messel uit het Eoceen van Duitsland. Er zijn maar weinig fossielen van Bergisuchus ontdekt, slechts een enkele onvolledige snuit, een paar gedeeltelijke onderkaken en enkele tanden. Ondanks dat ze fragmentarisch zijn, zijn de kaakbotten voldoende om aan te geven dat Bergisuchus een korte, diepe, smalle snuit en gekartelde tanden had, heel anders dan de brede platte snuiten van moderne krokodilachtigen.
Zoals met andere sebecosuchiërs, is het waarschijnlijk dat Bergisuchus een snel, landbewonend roofdier was en geen aquatische hinderlaagjager zoals moderne krokodilachtigen. Zijn aanwezigheid in Europa is ook ongebruikelijk, aangezien latere sebecosuchiërs volledig beperkt waren tot Zuid-Amerika, en dus geeft Bergisuchus aan dat de groep ooit veel meer wijdverbreid was in het Vroeg-Cenozoïcum.