Caouinum

Vindemia apud Tupinambas fructuum cassuviorum, qui ad confectionem caouini adhibentur (André Thévet, *Les Singularitez de la France antarctique* [Lutetiae, 1558] f. 120v)

Caouinum^[1] est potio fortis translaticia Aboriginum Brasiliae ex tempore ante Columbum. Sunt adhucqui hodie remotis et rusticis locis in Panama et America Meridionali conficiant. Caouinum fit ex mandioca fermentata, vel maizio, nonnumquam additis pomorum sucis. Tribus Cunarum Panamensis platanis utuntur.

Proprium est caouino ut impensum praecipuum coquatur, manducatur, et denique recoquatur ante fermentationem, ut enzyma in saliva amulum sacchara fermentabilia reddat (eodem pacto olim fiebat temetum Iaponicum).^[2]

↑ Apud Lerium semper legimus figuram Caou-in (Italicis litteris), nisi uno loco (p. 176), quo scribit "nonnulli in istis szmposiis [sic] 4 Caouini sextarios exhauriãt:" quod licet soloecismus tantum esse potest (cum in indice, p. 296 repetetur), sed nobis quidem Latine scribentibus magis utilis est figura.
↑ Naomichi Ishige, The History and Culture of Japanese Food (Londinii: Kegan Paul, 2001) pp. 33-34

[1] Apud Lerium semper legimus figuram Caou-in (Italicis litteris), nisi uno loco (p. 176), quo scribit "nonnulli in istis szmposiis [sic] 4 Caouini sextarios exhauriãt:" quod licet soloecismus tantum esse potest (cum in indice, p. 296 repetetur), sed nobis quidem Latine scribentibus magis utilis est figura.

[2] Naomichi Ishige, The History and Culture of Japanese Food (Londinii: Kegan Paul, 2001) pp. 33-34

[1]

[2]

Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors. Please consider supporting us by disabling your ad blocker.

Caouinum

Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.