Cistino

Cistino
Plata kemia strukturo de la Cistino
Tridimensia kemia strukturo de la Cistino
Kemia formulo	C6H12N2O4S2
CAS-numero-kodo	56-89-3
ChemSpider kodo	575
PubChem-kodo	67678
Fizikaj proprecoj
Aspekto	senkolora aŭ blanka solidaĵo
Molmaso	240,292 g·mol−1
Denseco	1,677g cm−3
Fandpunkto	220 °C[1]
Ekflama temperaturo	420 °C
Acideco (pKa)	9,34
Solvebleco	Akvo:0,19 g/L
Mortiga dozo (LD50)	660 mg/kg (buŝe)[2]
Sekurecaj Indikoj
Riskoj	R22
Sekureco	S26 S37 S60
Pridanĝeraj indikoj
Danĝero Xn Noca por la sano
GHS Damaĝo Piktogramo
GHS Signalvorto	Averto
GHS Deklaroj pri damaĝoj	H315, H319, H335
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj	P261, P264, P271, P280, P302+352, P304+340, P305+351+338, P321, P332+313, P337+313, P362, P403+233, P405, P501[3]
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo (25 °C kaj 100 kPa)

Cistino estas aminoacido sulfurita karakterizita per la Molekula formulo C₆H₁₂N₂O₄S₂ kaj devenigita el oksida reakcio de du molekuloj de cisteino.^[4]

Ĝi aspektas kiel senkolora solido kun fandopunkto 260-261 °C. Ĝi estis malkovrita en 1810 de William Hyde Wollaston sed estis trovita kiel komponanto de la proteinoj nur kiam ĝi estis izolita en la korno de bovino, en 1899.

La cistino ĉeestas en multaj proteinoj, kiu signife influas ilian terciaran strukturon. Ĝi ankaŭ parte gvidas kaj kontribuas al la formiĝo de la matrico de gluteno en la pano, kun samtempa kreiĝo de la hidrogenaj ligoj kaj interagoj hidrofobaj. Tiu aminoacido grandinflue ĉeestas en la homaj haroj, kaj estas aparte ekskluzive aktiva en la ondumita formo de la haroj, ondumado ŝuldebla al la formiĝo de specialaj disulfidaj pontoj (-S-S-).

1. ↑ Merck Millipore
2. ↑ Toxnet
3. ↑ PubChem
4. ↑ Alivorte, ĝi estas kombinita per du unuoj de cisteino ligitaj per disulfida ponto.