Dalmatiko

La dalmatiko estis vesto utiligita en la romia epoko kaj poste restata en uzo kiel liturgia ornato konsistanta en longa tuniko provizita per vastaj manikoj, atingantaj la genuojn. Temas pri la ornato propra de diakonoj de la Katolika Eklezio, kiuj ĝin vestas por la liturgiaj celebroj, de la Eklezio de Anglio kaj de la Prakatolika Eklezio. Same kiel ankaŭ la kazublo por presbiteroj kaj episkopoj, dalmatiko estas la vesto pli ekstera.

Laŭ Francisko Azorín dalmatiko estas Luksa, senbraka survesto uzata de diakonoj, heroldoj, k.c., ofte admirinda artaĵo. La unuaj, teksitaj, en Dalmatio, estis blankaj, garnitaj per purpuraj kordonoj.^[1] Kaj li indikas etimologion el Dalmatia, propra nomo de sudeŭropa urbo [tiele] kaj de tie la latina dalmaticus.^[2]

1. ↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 52.
2. ↑ Azorín, samloke.