Diclorodifenildicloroetileno

Diclorodifenildicloroetileno
Nome IUPAC 1,1-bis-(4-clorofenil)-2,2-dicloroeteno
Outros nomes Dichlorodiphenyldichloroethylene
Identificadores
Abreviaturas	p,p'-DDE
Número CAS	72-55-9
PubChem	3035
ChemSpider	2927
KEGG	C04596
ChEBI	CHEBI:16598
ChEMBL	CHEMBL363207
Imaxes 3D Jmol	Image 1
SMILES Clc2ccc(\C(=C(/Cl)Cl)c1ccc(Cl)cc1)cc2
InChI InChI=1S/C14H8Cl4/c15-11-5-1-9(2-6-11)13(14(17)18)10-3-7-12(16)8-4-10/h1-8H Key: UCNVFOCBFJOQAL-UHFFFAOYSA-N InChI=1/C14H8Cl4/c15-11-5-1-9(2-6-11)13(14(17)18)10-3-7-12(16)8-4-10/h1-8H Key: UCNVFOCBFJOQAL-UHFFFAOYAE
Propiedades
Fórmula molecular	C14H8Cl4
Masa molecular	318,02 g/mol
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa.

O diclorodifenildicloroetileno (DDE) é un composto químico formado a partir do DDT pola perda dun cloruro de hidróxeno (deshidrohaloxenación), e é un dos produtos de degradación do DDT máis comúns.^[1] Debido á alta frecuencia do uso do DDT na sociedade e na agricultura a mediados do século XX, o DDT e o DDE aínda se poden atopar moi frecuentemente en mostras de tecidos animais, malia a prohibición actual destes produtos.^[2] O DDE é especialmente perigoso porque é liposoluble igual que outros organoclorados, polo que raramente é excretado do corpo e as súas concentracións tenden a incrementarse ao longo da vida (bioacumulación). A maior excepción a isto é a excreción de DDE polo leite, o que fai chegar unha porción substancial do DDE da nai á cría ou meniño.^[3] Ademais da súa acumulación nun organismo ao longo da súa vida, a estabilidade deste composto fai que se bioacumule no ambiente e cadea trófica e isto amplifica os seus efectos negativos.

1. ↑ "ATSDR - Public Health Statement: DDT, DDE, and DDD". Arquivado dende o orixinal o 28 de xuño de 2016. Consultado o 16 de abril de 2016. 
2. ↑ Pesticide Residues in Foods, Dichlorodiphenyltrichloroethane and Dichlorodiphenyldichloroethylene Content in Prepared Foods
3. ↑ Breast milk excretion Kinetic of b-HCH, pp'DDE and pp'DDT. Bulletin of Environmental Contamination and Toxicology, 2009 Dec;83(6):869-73