Dorylus | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Πλαγία όψη από το μυρμήγκι οδηγό στρατιώτη Dorylus nigricans.
| ||||||||||||||||||
Κατάσταση διατήρησης | ||||||||||||||||||
Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
Ποικιλομορφία | ||||||||||||||||||
61 είδη | ||||||||||||||||||
Τυπικό είδος | ||||||||||||||||||
Dorylus helvolus | ||||||||||||||||||
Συνώνυμα | ||||||||||||||||||
Cosmaecetes Spinola, 1851 |
Τα Dorylus (σουαχίλι: siafu, σιάφου), επίσης γνωστά ως μυρμήγκια οδηγοί, μυρμήγκια σαφάρι, είναι μεγάλο γένος εκστρατευτικών μυρμηγκιών τα οποία βρίσκονται κυρίως στην κεντρική και ανατολική Αφρική, αν και η περιοχή εκτείνεται και στη Νότια Αφρική και στην τροπική Ασία.
Ο όρος siafu είναι δάνεια λέξη από τη σουαχίλι,[1] και είναι μια από τις πολλές παρόμοιες λέξεις από τις περιφερειακές γλώσσες των Μπαντού, οι οποίες χρησιμοποιούνται από τους αυτόχθονες πληθυσμούς για να περιγράψουν διάφορα είδη αυτών των μυρμηγκιών.
Σε αντίθεση με τα μέλη του Νέου Κόσμου της πρώην υποοικογένειας Ecitoninae (τώρα Dorylinae), μέλη αυτού του γένους σχηματίζουν προσωρινές μυρμηγκοφωλιές οι οποίες διαρκούν από λίγες ημέρες έως τρεις μήνες. Κάθε αποικία, μπορεί να περιέχει πάνω από 20 εκατομμύρια άτομα. Όπως και με τους πανομοιότυπούς τους στον Νέο Κόσμο, υπάρχει μια στρατιωτική τάξη μεταξύ των εργατριών, η οποία είναι μεγαλύτερη, με πολύ μεγάλο κεφάλι και με δακγάνες ωσάν τσιμπίδες. Είναι ικανές να τσιμπούν, αλλά πολύ σπάνια το κάνουν, βασιζόμενες αντ' αυτού στους ισχυρούς ψαλιδίζοντες σιαγόνες των.[2]