Endrina | |
---|---|
Mendrina, Mendrín, Composto 269 (1aR,2S,2aS,3S,6R,6aR,7R,7aS)-3,4,5,6,9,9-hexacloro-1a,2,2a,3,6,6a,7,7a-octahidro-2,7:3,6-dimetanonafto[2,3-b]oxireno | |
Identificadores | |
Número CAS | 72-20-8 |
ChemSpider | 21782117 |
UNII | OB9NVE7YCL |
KEGG | C18124 |
Imaxes 3D Jmol | Image 1 |
| |
| |
Propiedades | |
Fórmula molecular | C12H8Cl6O |
Masa molar | 380,91 g mol−1 |
Punto de fusión | 200 °C (descomponse) |
Perigosidade | |
NFPA 704 | |
Punto de inflamabilidade | incombustible |
LD50 | 3 mg/kg (oral, mono) 16 mg/kg (oral, coello de indias) 10 mg/kg (oral, hámster) 3 mg/kg (oral, rata) 7 mg/kg (oral, coello) 1.4 mg/kg (oral, rato)[1] |
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa. |
A endrina[2] (ou o endrín ou Endrin) é un composto organoclorado artificial producido inicialmente en 1950 polas compañías Shell e Velsicol Chemical Corporation, que foi usado principalmente como insecticida, e tamén como rodenticida. É un sólido inodoro e incoloro, aínda que as mostras comerciais son xeralmente de cor abrancazada. A endrina tamén se vendeu en forma de solución emulsionable comercializada co nome Endrex. O composto endrina fíxose tristemente famoso por ser un contaminante orgánico persistente e por esa razón está prohibido en moitos países.[3][4] Non está clasificado como mutáxeno ou carcinóxeno, pero si como composto tóxico.[5]
Cando chega ao medio ambiente a endrina aparece como aldehido ou cetona de endrina e pode encontrarse principalmente en sedimentos de fondo ou corpos de auga.[6][7] A exposición á endrina pode ocorrer por inhalación, inxestión de substancias que a conteñan, ou contacto coa pel.[6] Unha vez que entra no corpo, almacénase nas graxas corporais e pode actuar como neurotoxina sobre o sistema nervioso central, o cal pode causar convulsións, ataques epilépticos, ou mesmo a morte.[8]