Estuariu

Estuariu
Situación
Datos

En xeografía, un estuariu ye la desaguada, nel mar, d'un ríu amplio y fondo, ya intercambia con esta agua salao y agua duce, por cuenta de les marees. La desaguada del estuariu ta formada per un solu brazu anchu en forma d'embudu enancháu. Suel tener sableres a entrambos llaos, nes que la retirada de les agües dexa la crecedera de delles especies vexetales que soporten agües salines. En resume, ye l'accidente xeográficu que se xenera cuando l'agua duce entemecer cola agua salao.

Los estuarios aniciar pola entrada d'agües marines mientres la pleamar, retién les agües del ríu, ente que mientres el baxamar, toles agües empiecen a entrar a gran velocidá nel mar o océanu, lo que contribúi a llimpiar y afondar el so calce, dexando de cutiu, grandes zones de marismes.

Les marees de mayor amplitú nel mundu tienen llugar nos estuarios del noroeste de Francia y, sobremanera, na mariña oriental del Canadá (badea de Fundy, unos 16 metros). El ríu Rance (Francia) tien un sistema de producción hidroeléctrica, usando la fuercia de les marees nel estuariu de la so desaguada, tantu cola pleamar como cuando se produz el baxamar. Los ecosistemes de los estuarios suelen caracterizase por una alta productividá biolóxica y pol so gran biodiversidá.

Los estuarios na zona ecuatorial son bien escasos, inclusive nos océanos, por cuenta de la baxa amplitú de les marees y a la gran cantidá de sedimentos qu'abasnen los ríos. Ye según la desaguada del Níxer, l'Amazones, l'Orinoco y munchos otros ríos próximos al ecuador terrestre son deltes en cuenta de estuarios, a pesar d'atopase n'océanos abiertos.

Un exemplu d'estuariu ye'l Mar de la Paya, la parte final y más ancha del ríu Tajo, en que la so marxe asitiar la ciudá de Lisboa. Otru exemplu ye'l formáu pol Ríu de la Plata, frontera ente la República Arxentina y la República Oriental del Uruguái.