Back Fitoterapiya AZ Фітатэрапія BE Фитотерапия Bulgarian Fitoteràpia Catalan Fytoterapie Czech Phytoterapi Danish Βοτανοθεραπεία Greek Phytotherapy English Fitoterapia Spanish Fitoterapia EU
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
| Fitoterapia | |
|---|---|
terapia (es)  | |
 |
La fitoterapia (del griegu Phytos, 'planta', 'vexetal' y therapeia, 'terapia') ye l'usu de productos d'orixe vexetal pa la prevención, el sanamientu o l'aliviu d'una amplia variedá de síntomes y enfermedaes. Forma parte de les llamaes terapies naturales. Una bona parte del so estensu usu facer en forma de autoconsumo.[1]
El consumu de plantes melecinales foi n'aumentu nos últimos años en tol mundu y ye frecuente'l so emplegu en combinación con melecines prescrites polos médicos. Ta estendida la falsa creencia de que los productos a base de plantes son inocuos ya inclusive ventaxosos pol so supuestu calter "natural", un razonamientu pocu compatible col fechu de que'l so efeutu terapéuticu s'tara al so conteníu en principios activos con actividá farmacolóxica. Esta falsa perceición basar na tradición del so usu en llugar d'en estudios sistemáticos qu'evalúen la so seguridá, que polo xeneral nun esisten. Ensin estos estudios, namái pueden ser detectaos aquellos riesgos evidentes, bien frecuentes y d'escurrimientu inmediatu.[2] Tóxicos y venenos, como pueden ser la cicuta, el cianuru, les toxines de les cogordes venenoses y el venenu d'escorpión, son productos tan naturales como'l miel d'abeya.[3]
Como cualquier melecina, les plantes pueden provocar reaiciones adverses, intoxicación por sobredosis o interaiciones gafíes con otres sustancies. Describiéronse interaiciones de relevancia clínica ente plantes y melecines, polo que resulta imprescindible comunicar al médicu'l consumu de preparaos naturales. Coles mesmes, tiense notificáu nos productos a base de plantes melecinales problemes de tracamundiu ente unes plantes y otres, amás de contaminación con pesticidas, metales pesaos y melecines. Ye necesariu'l mesmu control médicu estrictu coles plantes melecinales que coles melecines de síntesis.[2][4][5]
En munchos países occidentales, como España, la producción, l'autorización, el rexistru, la distribución y la dispensación de productos d'orixe vexetal, ta regulada bien al traviés de la llexislación alimentaria o de la de melecines tradicionales a base de plantes.[1] En 2012, l'Autoridá Europea de Seguridá Alimentaria (EFSA, poles sos sigles n'inglés) publicó un compendiu d'especies vexetales que contienen sustancies de posible riesgu o esmolición pa la salú humana cuando son utilizaes n'alimentos o complementos alimenticios, qu'actualiza un llistáu previu d'abril de 2009.[6]
En dellos países de la Xunión Europea, les téuniques de la medicina alternativa, como la fitoterapia, son aplicaes principalmente por médicu, ente que n'otros, fundamentalmente los nórdicos, autorizar a faelo a non médicos. N'Estaos Xuníos, namái se dexa a médicos con autorización; nun cumplir esti requisitu constitúi un delitu.[1] Polo xeneral, apúrrese formación sobre terapies naturales en tolos países, pero'l so grau d'oficialidá varia enforma: unos tienen especialidaes pa médicos o programes posgráu na Universidá (Alemaña, Italia) y n'otros la formación realizar n'institutos privaos o escueles (Suecia, Canadá). N'otros, como ye'l casu d'España, nun se desenvolvió nenguna titulación de formación profesional nin cualificación profesional na familia profesional de Sanidá, magar lo cual universidaes, centros privaos, sociedaes, etc. faciliten formación pa profesionales sanitarios y non sanitarios.[1] A esto súmase la escasa conocencia que sobre esta tema tienen los profesionales sanitarios titulaos, responsables de l'atención del paciente. Polo xeneral, l'emplegu de plantes melecinales nun se reflexa nes hestories clíniques de los pacientes, a pesar de consumise inclusive mientres ingresos hospitalarios.[2]
Munchos preparaos naturales utilizaos na fitoterapia contienen el mesmu principiu activu que los usaos na medicina convencional, que constitúin munches vegaes los ingredientes primarios utilizaos por llaboratorios farmacéuticos como puntu de partida nel desenvolvimientu de formes comerciales que van ser patentaes pal so usu terapéuticu. Por casu, la mayor parte de les melecines que se vinieron emplegando nel campu de la oncoloxía fueron llograos de la naturaleza, a partir de bacteries, fungos, plantes, minerales o, inclusive, animales.[3] Los fitofármacos, pela so parte, inclúin aquellos estractos estandarizados producíos a partir de la totalidá d'una planta o de los sos partes o órganos. Amás de plantes, utilícense ciertes algues. Queda entá por definir si los principios activos estrayíos de fungos y lleldos tienen d'incluyise como fitofármacos o como se propunxo, como fungifármacos.
Sicasí, el conteníu en principiu activu de los productos a base de plantes melecinales ye necesariamente variable, por cuenta de la variabilidá inherente na crecedera de les plantes, la so recoyida, procesamientu y demás manipulaciones. Magar ello, cola dificultá ya incertidume qu'esti fechu implica na so correuta dosificación, munches persones prefieren l'usu d'estos productos "naturales" en llugar de la especialidá farmacéutica col principiu activu.[2]
La farmacéutica tien el so aproximamientu a la fitoterapia na farmacognosia, que da cuenta de los constituyentes químicos de les plantes o de los sos órganos o partes y de les propiedaes farmacolóxiques d'estos.
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Ministeriu de Sanidá, Política Social ya Igualdá. «Analís de situación de les terapies naturales». Archiváu dende l'orixinal, el 2017-07-09. Consultáu'l 23 de xunetu de 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Ministeriu de Sanidá, Política Social ya Igualdá (2003). «Riesgo de les plantes melecinales n'usu concomitante con melecines». Sistema Nacional de Salú. Vol 27–Nᵘ6-2003. Archiváu dende l'orixinal, el 2015-07-24. Consultáu'l 24 de xunetu de 2015.
- ↑ 3,0 3,1 Dr. Ricardo Cubedo. Especialista n'Oncoloxía de la Clínica Universitaria Puerta de Fierro de Madrid (9 de marzu de 2010). «La industria farmacéutico y la medicina natural». Consultáu'l 7 de xunetu de 2015.
- ↑ «Ministeriu de Sanidá y Consumu: llista de plantes tóxiques. 2225 ORDE SCO/190/2004, de 28 de xineru, pola que s'establez la llista de plantes que la so venta al públicu queda prohibida o acutada por razón de la so toxicidá Publicáu nel BOE núm. 32, Vienres 5 de febreru de 2004, páxs. 5051-5055.». Consultáu'l 24 de xunetu de 2015.
- ↑ Bayón, A. (2008) "Les virtúes de les plantes". Archiváu 2016-03-04 en Wayback Machine A Mayor Ciencia 3:12-13. Muséu de la Ciencia de Valladolid.
- ↑ European Food Safety Authority (EFSA) (2012). «Compendium of botanicals reported to contain naturally occuring substances of possible concern for human health when used in food and food supplements». EFSA Journal 10 (5): p. 2663. doi:. http://www.efsa.europa.eu/sites/default/files/scientific_output/files/main_documents/2663.pdf.