Flamencu

Flamencu

Patrimoniu de la Humanidá — UNESCO
La bailladora Belén Maya.
Llugar	España
Criterios	inmaterial: R1, R2, R3, R4 y R5
Referencia	00363
Inscripción	2010 (XXXIV Sesión)
Área	Europa y América del Norte

Flamencu
Oríxenes musicales	Música y danza d'Andalucía tresformada pola idiosincrasia del pueblu andaluz, y de les distintes cultures que convivíen nesta rexón.
Oríxenes culturales	Andalucía
Instrumentos comunes	Voz, palmes, guitarra, castañueles otros
Popularidá	Trátase del xéneru popular español con más repercusión internacional
Fecha de origen	Finales del sieglu XVIII - principios del sieglu XIX
Derivaos	Nuevu flamencu, Flamencu Chill, Flamencu House
[editar datos en Wikidata]

El flamencu^[1] ye un estilu de danza propiu d'Andalucía. Les sos principales facetes son el cante, el toque y el baille, cuntando tamién coles sos propies tradiciones y normes. Tal que lo conocemos anguaño data del sieglu XVIII, y esiste discutiniu sobre'l so orixe, yá que anque esisten distintes opiniones y aguaes, nenguna d'elles pudo ser comprobada de forma histórica. Anque'l diccionariu de la RAE acomuñar especialmente a la etnia xitana,^[2] ye más que perceptible la fusión de les distintes cultures que coincidieron na Andalucía de la dómina. De toles hipótesis sobre'l so orixe, la tesis más estendida ye la qu'espón l'orixe moriscu, solo que'l mestizaje cultural que daquella se dio n'Andalucía: naturales, musulmanes, xitanos, castellanos y xudíos; favoreció la so creación. Ello ye que yá esistía na rexón d'Andalucía los so xerme muncho primero de que los xitanos llegaren, teniendo tamién en cuenta qu'había xitanos n'otres rexones d'España y d'Europa, pero'l flamencu foi namái cultiváu polos que s'atopaben n'Andalucía.^[3]

En payares de 2010 la Unesco declarar Patrimoniu Cultural Inmaterial de la Humanidá^[4] a iniciativa de les comunidaes autónomes d'Andalucía, Estremadura y Murcia. Amás ye Patrimoniu Cultural Inmaterial Etnolóxicu Andaluz y ta inscritu nel Inventariu Xeneral de Bienes Muebles de la Rexón de Murcia establecíu pola Direición Xeneral de Belles Artes y Bienes Culturales.

La so popularidá n'Hispanoamérica foi tal qu'en Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Méxicu, Panamá, Venezuela y Puertu Ricu surdieron diverses agrupaciones y academies.^[5][6][7][8] El so gran espardimientu y estudiu en Chile dexó inclusive l'apaición de conocíes figures nacionales como los guitarristes Carlos Ledermann^[9] y Carlos Pacheco Torres, que imparte una cátedra de guitarra flamenca nel Conservatoriu Cimera de Música Rafael Orozco de Córdoba.^[10] En Xapón ye tan popular que se diz que nesi país hai más academies de flamencu que n'España.^[11]

1. ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: flamencu
2. ↑ Vease la 3ª acepción del términu flamencu nel Diccionariu de Real Academia Española.
3. ↑ Federico García Lorca (2010). «Importancia histórica y artística del primitivu cantar andaluz llamáu «cante jondo»». Stockcero. Consultáu'l 18 de xunetu de 2017.<
4. ↑ flamencu-ye-declaráu-patrimoniu-d712def.html El flamencu ye declaráu Patrimoniu Cultural Inmaterial de la Humanidá pola Unesco (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'flamencu-ye-declaráu-patrimoniu-d712def.html historial y la flamencu-ye-declaráu-patrimoniu-d712def.html última versión)., Yahoo Noticies, 16 de payares de 2010, consultáu'l mesmu día.
5. ↑ Mendoza, Gabriela (2011). «Ser flamencu nun ye una música, ye un estilu de vida». El Diariu de Güei:  p. 52. http://www.elsalvador.com/mwedh/nota/nota_completa.asp?idCat=8615&idArt=5620732. 
6. ↑ N'El Salvador l'agrupación Alma Flamenca ye considerada la máxima representante y pionero d'esti movimientu musical.Mendoza, Gabriela (2011). «Ser flamencu nun ye una música, ye un estilu de vida». El Diariu de Güei:  p. 52. http://www.elsalvador.com/mwedh/nota/nota_completa.asp?idCat=8615&idArt=5620732. 
7. ↑ «Mercedes Amaya 'La Winy'».
8. ↑ «Mercedes Amaya, bailladora de corazón». Archiváu dende l'orixinal, el 2017-11-10.
9. ↑ «Carlos Ledermann». Consultáu'l 27 de xineru de 2016.
10. ↑ «Profesoráu del CSM Rafael Orozco». Archiváu dende l'orixinal, el 2017-12-30. Consultáu'l 27 de xineru de 2016.
11. ↑ Entrevista al agregáu de Cultura ya Información de la Embaxada de Xapón n'España. Yokobayashi (2008). «Hai más escueles de flamencu en Xapón». Espansión:  p. 52. http://www.expansion.com/2008/04/04/redolada/1108338.html.