La flor[1] ye la estructura reproductiva carauterística de les plantes llamaes espermatofites o fanerógames. La función d'una flor ye producir semiente a través de la reproducción sexual. Pa les plantes, les granes son la próxima xeneración, y sirven como'l principal mediu a través del cual les especies se perpetúen y s'arrobinen.
Toles espermatofites tienen flores que producirán grana, pero la organización interna de la flor ye bien distinta nos dos principales grupos de espermatofites: ximnospermes vivientes y anxiospermes.
El grupu de les anxiospermes, con más de 250.000 especies, ye un llinaxe evolutivamente esitosu que conforma la mayor parte de la flora terrestre esistente. La flor d'anxiosperma ye'l calter definitoriu del grupu y ye, probablemente, un factor clave nel so éxitu evolutivu. Ye una estructura complexa, que'l so plan organizacional caltiénse en cuasi tolos miembros del grupu, y que presenta una descomanada diversidá na morfoloxía y fisioloxía de toes y cada una de les pieces que la componen. La base xenética y adautativa de tal diversidá ta empezando a entendese en fondura,[4] asina como tamién el so orixe, que data del Cretácicu inferior, y la so posterior evolución n'estrecha interrelación colos animales que s'encarguen de tresportar los gametos.
Con independencia de los aspeutos señalaos, la flor ye un oxetu importante pa los seres humanos. A traviés de la historia y de les distintes cultures, la flor siempres tuvo un llugar nes sociedaes humanes, yá seya pola so guapura intrínseca o pol so simbolismu. Ello ye que cultivamos especies por que nos aprovan flores dende hai más de 5.000 años y, anguaño, esi arte tresformóse nuna industria en continua espansión: la floricultura.