Glyptodontinae | |
Burmeister, 1879 | |
Okres istnienia: miocen–plejstocen | |
Doedicurus clavicaudatus | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Gromada | |
Podgromada | |
Rząd | |
Rodzina | |
Podrodzina |
gliptodonty |
Typ nomenklatoryczny | |
Glyptodon Owen, 1839 |
Gliptodonty (Glyptodontinae) – podrodzina wymarłych ssaków, większych i bardziej uzbrojonych krewnych dzisiejszych pancerników. Występowały w Ameryce Południowej od miocenu do końca plejstocenu. Gliptodonty żyjące na początku tej epoki posiadały jeszcze wiele cech prymitywnych i do takich właśnie należał Parapropalaehoplophorus septentrionalis, odkryty w dzisiejszym Chile i opisany stosunkowo niedawno, bo w 2007. Kiedy z kolei 3 mln lat temu pojawił się Przesmyk Panamski, południowoamerykańskie gliptodonty dostały się na nieznane im wcześniej tereny Ameryki Północnej, tak jak wiele innych gatunków zwierząt w tym okresie.
Tradycyjnie klasyfikowane jako odrębna rodzina szczerbaków; z analiz filogenetycznych przeprowadzonych przez Delsuca i współpracowników (2016) oraz Mitchella i współpracowników (2016) wynika jednak, że pancerniki nie tworzą kladu, do którego nie należałyby także gliptodonty (przy czym gliptodonty są najbliżej spokrewnione z kladem obejmującym rodzaje Cabassous, Tolypeutes, Priodontes, Chlamyphorus i Calyptophractus). Na tej podstawie Delsuc i współpracownicy (2016) sklasyfikowali gliptodonty jako podrodzinę wchodzącą w skład wyróżnianej przez autorów rodziny pancerników Chlamyphoridae[1][2].