Halobacterias | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Halobacterium sp. cepa NRC-1, cada célula duns 5 µm de lonxitude. | |||||||||
Clasificación científica | |||||||||
| |||||||||
Orde | |||||||||
Sinonimia | |||||||||
|
En taxonomía, as halobacterias ou Halobacteria son unha clase de arqueas do grupo das Euryarchaeota[1]. Algúns autores tamén lles deron o nome de Halomebacteria[1], e máis recentemente proponse para elas o nome Haloarchaea (haloarqueas).[2] As halobacterias encóntranse en augas saturadas ou con altas concentracións de sal. A pesar do seu nome, o termo Halobacteria en taxonomía non se refire a bacterias senón a arqueas e ten categoría de clase, e é un termo válido e recoñecido. Porén, o nome "halobacteria" para denominar a estes organismos hoxe considerados arqueanos foi asignado antes de que os procariotas se separasen en dous dominios, as Bacteria e as Archaea, e, segundo as normas de nomenclatura o nome segue sendo válido a efectos taxonómicos, aínda que mantén a terminación antiga (-bacteria), por iso algúns propuxeron como novo nome Haloarchaea[2], polo momento non aprobado, pero que serve, en contextos non taxonómicos, para diferencialas das bacterias halófilas.
Estes microorganismos forman parte da comunidade halófila, porque requiren altas concentracións de sal para vivir. Son unha rama evolutiva das Archaea, e considéranse xeralmente extremófilos, aínda que hai excepcións.
As halobacterias (=haloarqueas) poden crecer aeróbica ou anaerobicamente. Partes das membranas das holoarqueas son de cor purpúrea, e as grandes floracións destas Halobacteria teñen unha cor avermellada, debido ao pigmento bacteriorrodopsina que teñen, que está relacionado co pigmento da retina rodopsina. A bacteriorrodopsina utilízase para absorber luz, que lles proporciona enerxía para formar ATP. As Halobacteria tamén posúen un segundo pigmento, a halorrodopsina, que bombea ións cloruro á célula en resposta aos fotóns, creando unha gradiente de voltaxe e axudando á produción de enerxía a partir da luz. Porén, o proceso non está relacionado con outras formas de fotosíntese que implican transporte de electróns, e as Halobacteria non poden fixar o carbono a partir do dióxido de carbono.[3]