Herodas

Herodas

Biografía
Nacemento	século III a. C. Cos, Grecia, probabelmente
Morte	século III a. C. Cos, Grecia, posiblemente
Actividade
Ocupación	poeta, escritor
Período de actividade	(Con vida en: c. século III a. C. )
Xénero artístico	Poesía iámbica
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Grande Enciclopedia Soviética (1926—1947)

Herodas (en grego, Ἡρώδας) ou Herondas (o nome aparece deletreado de maneira distinta nos diferentes lugares nos que se menciona) foi un poeta grego e autor de pequenas escenas teatrais humorísticas en verso, escritas en época do imperio alexandrino no século -III.

Máis aló do seu mérito intrínseco, estas pezas son interesantes na historia da literatura grega por ser dun tipo novo que ilustra os métodos alexandrinos. Chámase a estes poemas «mimiambos» (en grego, «μιμίαμβοι»: «mimo-iámbicos»). Os mimos eran o produto dórico do Sur de Italia e Sicilia, e os máis famosos deles, dos que se di que Platón estudou a maneira de debuxar un personaxe, eran obra de Sofrón.

Tratábase de escenas da vida popular, escritas no idioma da xente, vigorosos con proverbios subidos de ton como se aprecian noutras reflexións desa rexión, en Petronio e no Pentamerón. Dous dos Idilios de Teócrito máis coñecidos e vitais, o segundo e o 15º, derivan dos mimos de Sofrón. O que fai alí Teócrito, Herodas, o seu contemporáneo, faino doutro xeito, moldeando antigo material cunha forma nova, a unha escala menor, baixo estritas condicións técnicas. O método é enteiramente alexandrino: Sofrón escribira nunha clase peculiar de prosa rítmica; Teócrito usa o hexámetro e o dialecto dórico, Herodas o iambo escazonte «coxo» (cun espondeo arrastrado ao final) e o vello dialecto xónico co que ese curioso metro estaba asociado. Isto, con todo, dificilmente vai máis aló da elección e forma das palabras; a estrutura das frases é nun ático trabado. Herodas non escribiu os seus mimiambos na koiné grega da súa época. Máis ben, afectou un estilo pintoresco que imitaba ao grego falado no século -VI (Cunningham 14)

Pero o metro rosmón e a linguaxe pintoresca axustábanse ao ton de vida cotiá que Herodas alega que pretende lograr; pois, así como Teócrito pode ser considerado idealista, Herodas é un realista decidido. Os seus personaxes falan en exclamacións vehementes e enfáticas quendas de palabra, con proverbios e frases feitas; e ocasionalmente, onde parece apropiado ao personaxe, coa expresión de máis crúa grosería. A escena do segundo e do cuarto ambiéntase en Cos, e os personaxes que falan en cada un non son nunca máis de tres.