Hezikasmo

Hezikasmo (el la malnova greka lingvo: ἡσυχασμός hesychasmos, el ἡσυχία hesychia = kalmo, paco, trankvilo, senzorgo) estas doktrino kaj asketa praktiko disvastiĝinta inter la monaĥoj de la kristana Oriento ekde la tempoj de la Patroj de la dezerto (4-a jarcento).

Celo de hezikasmo estas la interna paco de la animo, unuiĝinte kun Dio kaj harmoniiĝinte kun la kreitaro. Hezikio kiel soleco, hezikio kiel silento, hezikio kiel paco.^[1]