IJzer-60 | ||||
---|---|---|---|---|
IJzer-60 op de isotopenkaart
| ||||
Algemeen | ||||
Element | ijzer (Fe) | |||
Nuclide | 60Fe | |||
Aantal protonen | 26 | |||
Aantal neutronen | 34 | |||
Nuclidische gegevens | ||||
Nuclidenmassa | 59,934071683 u | |||
Spin | 0+ | |||
Bindingsenergie | 8,755831 MeV | |||
Massaoverschot | −61,411832 MeV | |||
Vervalgegevens | ||||
Type verval | β−-verval | |||
Halveringstijd | 2,62 × 106 jaar | |||
Vervalenergie | 237,18 keV | |||
Vervalproduct | kobalt-60 | |||
Isotopen van ijzer | ||||
|
IJzer-60 of 60Fe is een onstabiele radioactieve isotoop van ijzer, een overgangsmetaal. De isotoop komt van nature nauwelijks op Aarde voor; sporen van de isotoop zijn enkel aangetroffen in Antarctische sneeuw, afkomstig van kosmisch stof.[1]
IJzer-60 ontstaat onder meer bij het radioactief verval van mangaan-60 en mangaan-61.
Analyse van de samenstelling van acht meteorieten, vermoedelijk ontstaan tijdens de eerste drie miljoen jaar van de vorming van het zonnestelsel, heeft uitgewezen dat, zo'n 1 tot 2 miljoen jaar na de vorming van de Zon, de protoplanetaire schijf verrijkt werd met ijzer-60. Dit moet het gevolg zijn geweest van een supernova niet ver van de plek van de Zonnenevel.[2]