Intermedio eller intermezzo var i den italienske renessansen ei framsyning, gjerne med dans, som blei framført som mellomakt i skodespel oppført for å feira særskilde hendingar ved hoffet. I byar som Firenze og Ferrara var bryllaupet til herskarfamiliane (eller liknande statlege arrangement) det vanlegaste høvet til å ha storslåtte intermediar. Dei best dokumenterte blei oppførte under bryllaupsfestane til Medici-familien: I 1589 finansierte storhertugen av Toscana ikkje mindre enn 18 festivalbøker og andre trykksaker i samband med bryllaupet til Ferdinando de' Medici og Christina av Lorraine.[1]
Blømingstida til forma var seint på 1500-talet, men det blei skrive og framført intermediar frå seint 1400-tal og gjennom heile 1600-talet. Etter 1600 gjekk forma inn i operaen, eventuelt som mellomspel. I nokre samanhengar kunne ein framleis òg bruka intermediar i skodespel.