K-162

K-162

Klasa	okręt podwodny
Typ	Anczar (Анчар)
Projekt	661
Oznaczenie NATO	Papa
Historia
Stocznia	Zakład 402, Siewierodwińsk projekt: CKB-16
Położenie stępki	28 grudnia 1963
Wodowanie	21 grudnia 1968
Marynarka Wojenna ZSRR
Nazwa	K-162 → K-222
Wejście do służby	31 grudnia 1969
Wycofanie ze służby	1989
Los okrętu	złomowany
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	5280 ton 6320 ton
Długość	106,9 metra
Szerokość	11,5 metra
Zanurzenie testowe	400 metrów
Rodzaj kadłuba	dwukadłubowy
Materiał kadłuba	stop tytanu, stal
Napęd
2 reaktory PWR typu VM-5, 2 turbiny parowe (80.000 KM), 2 wały napędowe, 2 śruby
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	16 węzłów 42 węzły (44,7 węzła osiągnięte podczas testów)
Uzbrojenie
10 pocisków rakietowych P-70 Amietist 12 torped
Wyrzutnie torpedowe	4 × 533 milimetry
Załoga	75 oficerów i marynarzy
Multimedia w Wikimedia Commons

K-162 (później K-222) – radziecki unikatowy myśliwski okręt podwodny z napędem atomowym, którego kadłub sztywny zbudowano ze stopu tytanu. Był jedynym okrętem projektu 661, oznaczonego w nomenklaturze radzieckiej Anczar^[a], a w nomenklaturze zachodniej jako typ Papa. Mimo niezwykłych osiągów tego okrętu – zwłaszcza bardzo wysokiej, przekraczającej 42 węzły, prędkości podwodnej – jego istotne wady, w tym bardzo wysoki poziom generowanego przez układ napędowy hałasu, zdecydowały o tym, że budowa jednostek tego typu nie była kontynuowana, zaś K-162 pozostał jedynym przedstawicielem tego projektu. Okręt zaliczał się do drugiej generacji radzieckich atomowych okrętów podwodnych.