Kannel

Kannel – estoński instrument muzyczny zbliżony do cytry. Wraz z łotewskim instrumentem kokles, rosyjskimi gęślami i fińskim kantele należy do grupy tzw. psalteriów bałtyckich^[1]. Choć w Estonii uważany był za instrument narodowy, nauka gry na nim podupadła w XX wieku. W ostatnich latach notuje się jednak wzrost zainteresowania nim^[2].

Tradycyjny kannel posiada od pięciu do dwunastu strun wykonanych z metalu lub naturalnych włókien, rozciągniętych ponad pudłem rezonansowym^[3][4]. Grający umieszcza pudło na kolanach lub na specjalnym stelażu i palcami szarpie struny umieszczone prostopadle^[5][4]. Najwyższe znajdują się najbliżej grającego, najdalej od niego znajduje się grupa strun basowych^[5]. Tradycyjnie struny melodyczne szarpie się lewą ręką a prawa służy do akompaniowania, choć współcześnie znanych jest wiele stylów gry^[5]. Wytwarzane od końca XIX wieku kannele chromatyczne mogą mieć 20, 30 a nawet 50 strun^[4].