Kaspazni domen | |
---|---|
Identifikatori | |
Simbol | Peptidase_C14 |
Kaspaze (skraćenica - kovanica od engleskog višeterminskog opisa) su porodica enzima proteaza, koji imaju ključne uloge u programiranoj ćelijskoj smrti. Nazvani su kaspazama zbog njihove specifične aktivnosti cistein-proteaze – cistein na svom aktivnom mestu nukleofilno napada i cijepa ciljni protein tek nakon ostatka asparaginske kiseline. Od 2009. godine, postoji 12 potvrđenih kaspaza kod ljudi[2] i 10 kod miša, sa različitim ćelijskim funkcijama.
Uloga ovih enzima u programiranoj ćelijskoj smrti prvi put identificirana je 1993. godine, a njihove funkcije u apoptozi su dobro okarakterizirane. Ovo je oblik programirane ćelijske smrti, koja se često javlja tokom razvoja i tokom života kako bi se održala ćelijska homeostaza. Aktivacija kaspaza osigurava da se ćelijske komponente kontrolirano razgrađuju, izvodeći smrt ćelija s minimalnim efektom na okolno tkivo).[3]
Kaspaze imaju druge identificirane uloge u programiranoj ćelijskoj smrti, poput piroptoza i nekroptoza. Ovi oblici ćelijske smrti važni su za zaštitu organizma od signala stresa i patogenih napada. Kaspaze takođe imaju ulogu u upalama, pri čemu direktno obrađuju proupalne citokine, kao što je pro-IL1β. To su signalne molekule koji omogućavaju regrutiranje imunskih ćelija u zaraženu ćeliju ili tkivo. Postoje i druge identificirane uloge kaspaza, kao što su proliferacija ćelija, suzbijanje tumora, ćelijska diferencijacija, neuralni razvoj i aksonsko provođenje i starenje.[4]
Nedostatak kaspaze identificiran je kao uzrok razvoja tumora. Rast tumora može se dogoditi kombinacijom faktora, uključujući mutaciju gena čelijskog ciklusa, koji uklanja ograničenja rasta ćelija, u kombinaciji s mutacijama apoptotskih proteina, kao što su kaspaze koje bi reagirale izazivanjem ćelijske smrti u abnormalno rastućim ćelijama.[5] Suprotno tome, pretjerana aktivacija nekih kaspaza kao što je kaspaza-3 može dovesti do prekomjerne programirane ćelijske smrti. To se vidi kod nekoliko neurodegenerativnih bolesti kod kojih se gube neuronske ćelije, kao što je kod Alzheimerove bolesti.[5] Kaspaze uključene u obradu upalnih signala, a također su upletene i u bolest. Nedovoljna aktivacija ovih kaspaza može povećati podložnost organizma infekciji, jer se odgovarajući imunski odgovor možda neće aktivirati. Integralna uloga koju kaspaze imaju u ćelijskoj smrti i bolesti dovela je do istraživanja o upotrebi kaspaza kao meta lijekova. Naprimjer, upalna kaspaza-1 je uključena u izazivanje autoimunskih bolesti; lijekovi koji blokiraju aktivaciju kaspaza-1 korištena je za poboljšanje zdravlja pacijenata. Pored toga, korištene su kao terapiju raka za ubijanje neželjenih ćelija u tumorima.[6]