LZ78

LZ78 – słownikowa metoda bezstratnej kompresji danych. Została opracowana w 1978 roku przez Ja’akowa Ziwa i Awrahama Lempela i opisana w IEEE Transactions on Information Theory, w artykule pt. „Compression of individual sequences via variable-rate encoding” (s. 530–536).

Kompresja polega na zastępowaniu ciągów symboli indeksami do słownika przechowującego ciągi symboli, które wcześniej wystąpiły w kompresowanych danych. Dzięki temu wielokrotnie powtarzające się ciągi symboli (np. te same słowa, czy frazy w tekście) są zastępowane o wiele krótszymi indeksami (liczbami).

Autorzy LZ78 rok wcześniej opracowali metodę LZ77, w której słownik miał stałą wielkość, co powodowało, że jego zawartość zmieniała się cały czas wraz z napływaniem nowych danych. Skutkiem tego, jeśli na wejściu powtórzył się pewien ciąg, który co prawda występował wcześniej, ale w słowniku już go nie było, musiał zostać zapamiętany raz jeszcze.

Ogólnie metoda LZ78 jest bardzo zbliżona do LZ77, z tym jednak wyjątkiem, że słownik jest zewnętrzny i rozszerzany w miarę potrzeb, tak że żaden ciąg występujący w przetworzonych już danych nie jest tracony. Dzięki temu uzyskuje się lepszy współczynnik kompresji kosztem skomplikowania dostępu do słownika – ze względu na szybkość dostępu do poszczególnych słów jest on realizowany jako drzewo (binarne, trie) albo tablica haszująca.

Dużą zaletą metody jest to, że potencjalnie bardzo dużego słownika w ogóle nie trzeba zapamiętywać – zostanie on odtworzony przez dekoder na podstawie zakodowanych danych (patrz: przykład dekompresji). Jednak pewną wadą jest praktycznie jednakowa złożoność kodu kompresującego i dekompresującego.

W praktyce powszechnie używany jest wariant LZ78 nazywany LZW.