Lamellibrachia

Lamellibrachia
Webb, 1969
Lamellibrachia luymesi
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	pierścienice
Gromada	wieloszczety
Infragromada	Canalipalpata
Rodzina	rurkoczułkowce
Rodzaj	Lamellibrachia
Typ nomenklatoryczny
Lamellibrachia barhami Webb, 1969
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Lamellibrachia – rodzaj wieloszczetów z rodziny rurkoczułkowców (Siboglinidae). Zwierzęta z tego rodzaju żyją w obrębie oceanicznych wypływów (ang. cold seeps), gdzie spod dna morskiego wydobywają się strumienie węglowodorów (metanu lub ropy). Rurkoczułkowce te żywią się substancjami organicznymi wytwarzanymi przez chemosyntetyzujące bakterie utleniające siarczki, z którymi żyją w ścisłej symbiozie.

Gatunek L. luymesi zaopatruje bakterie, które żyją w wyspecjalizowanych tkankach rurkoczułkowca w tlen i siarkowodór. Rurkoczułkowiec ten pobiera siarkowodór i tlen z otoczenia w dolnej części ciała i transportuje obie substancje do wnętrza swego organizmu za pomocą specyficznej, zmodyfikowanej hemoglobiny, inaczej niż u innych zwierząt, odpornej na zatrucie siarkowodorem.

Najbardziej znane podmorskie wypływy, gdzie żyją kolonie L. luymesi, znajdują się w północnej części Zatoki Meksykańskiej, na głębokości 500 do 800 m. Ten gatunek rurkoczułkowca może osiągać długość ponad 3 metrów. Rośnie powoli. Oszacowany na podstawie zmierzonego tempa wzrostu wiek niektórych osobników przekraczał 250 lat, co oznacza, że L. luymesi jest najdłużej żyjącym spośród znanych zwierząt bezkręgowych. W rejonach wypływu węglowodorów tworzy wielkie kolonie złożone z setek lub tysięcy osobników. Kolonie są podstawą do rozwoju autonomicznych ekosystemów, całkowicie niezależnych od dopływu światła słonecznego.

Do rodzaju Lamellibrachia należy też gatunek L. satsuma odkryty u wybrzeży Japonii, w zatoce Satsuma, w pobliżu miasta Kagoshima, na głębokości jedynie 82 m. Jest to wyjątek wśród rurkoczułkowców, gdyż inne gatunki żyją na znacznie większych głębokościach, znacznie poniżej strefy fotycznej oceanu.