Lizel, żagiel wytykowy – dodatkowy żagiel, rozwijany na żaglowcach obok żagli rejowych, przy pełnych wiatrach (baksztagach, fordewindzie). Jego wynalezienie przypisuje się sir Waltherowi Raleightowi ok. 1588 r[2]. Lizele[1] mocowane były na wytykach, ruchomych drzewcach przedłużających reje, zwanych lizelrejkami. Dla każdego lizela[1] potrzebne są dwie lizelrejki - górna i dolna. Na współczesnych żaglowcach stosowane rzadko (np. SV Europa). Przykładem współczesnego polskiego żaglowca podnoszącego lizle był STS Kapitan Głowacki (obecnie lizeli nie używa).