Missiel

'n Missiel is in militêre terminologie^[1] (ook bekend as 'n geleide missiel of 'n geleide vuurpyl), 'n geleide wapen in die lug wat in staat is om selfaangedrewe te vlieg, gewoonlik deur 'n straalmotor of vuurpylmotor. Missiele het vyf stelselkomponente: teikenstelsel, geleidingstelsel, vlugstelsel, enjin en plofkop. Missiele kom in tipes wat aangepas is vir verskillende doeleindes: grond-tot-grond en lug-tot-grondmissiele (ballisties, vaartuig, anti-skip, tenk, ens.), grond-tot-lugmissiele (en anti-ballisties), lug-tot-lugmissiele en anti-satelliet wapens.

Lugploftoestelle sonder aandrywing word na verwys as plofkoppe as dit deur 'n artillerie geskiet word en bomme as dit deur 'n vliegtuig gelos word. Ongeleide missiele word gewoonlik as vuurpylartillerie beskryf. Histories verwys die woord missiel na enige projektiel wat na 'n teiken gegooi, geskiet of aangedryf word; hierdie gebruik word vandag nog erken.^[1]

Daar is eers gedurende die Tweede Wêreldoorlog begin om missiele op noemenswaardige skaal te gebruik. Sedertdien is dié wapens baie ontwikkel, sodat dit vandag met dodelike gevolge aangewend word en 'n verskeidenheid van teikens kan uitwis. Die strategiese nut van die wapens was aanvanklik baie beperk, omdat die tegnologie om die wapens akkuraat te kan rig, destyds nie bestaan het nie.

Groot akkuraatheid is egter nie so 'n belangrike vereiste vir missiele wat kernwapens as plofkoppe gebruik nie, omdat die wapens verwoesting oor sulke groot gebiede kan saai. Gedurende die vroeë sestigerjare het die ontwikkeling van interkontinentale ballistiese missiele voorrang geniet bo dié van bemande bomwerpers.

Die voordele van strategiese interkontinentale ballistiese missiele bo dié van bemande bomwerpers is dat hulle ontsettend vinnig is, baie hoog vlieg en 'n groot reikafstand het. 'n Nadeel van die wapens is egter dat hulle nie soos bemande bomwerpers teruggeroep kan word nadat hulle gelanseer is nie. Gebeure tydens die Koue Oorlog het aanleiding gegee tot die ontwikkeling van ware interkontinentale ballistiese missiele, die verbetering van taktiese missielstelsels en later ook die ontwikkeling van missiele wat ander missiele in vlug kan vernietig.

Die groot moondhede beskik tans oor vreesaanjaende missielarsenale, wat vanuit versterkte silo's (berg- en lanseerskagte) in die grond of vanuit duikbote gevuur kan word. 'n Wye verskeidenheid taktiese missielstelsels wat verskillende tipes lanseerplatforms vir verskillende doeleindes gebruik, is ontwikkel. Huidige ontwikkelings behels veral die miniaturisasie van die elektroniese stelsels en, waar van toepassing, ook die kernplofkoppe. Die ontwikkeling van doeltreffende elektroniese geleidingstelsels is by die kruismissiele van groot belang.

1. ↑ ^{1,0 1,1} "missile, n. and adj.". OED Online. Oxford: Oxford University Press. 2021. Besoek op 17 Maart 2021. 2.a. 'n voorwerp wat met die hand of meganies aangedryf word as 'n wapen na 'n teiken. [Usage citation: Maurice Leitch (1981). Silver's city. London: Secker & Warburg. ISBN 0436244136 – 'Toe tref iets hom, 'n klip; dit val voor sy voete, en binne 'n oomblik is die lug gevul met missiele, wat hoog buig om op die pad om hom te land.'].
   b. Militêre. 'n Wapen oor lang afstande wat selfaangedrewe is, óf deur middel van afstandsbediening óf outomaties gerig word, gedurende 'n deel of die hele vlug.