Morfosyntaxis is het deelgebied van de theoretische taalkunde waarin de samenstellende delen van fraseologische eenheden - met name zinnen en zinsdelen - tegelijkertijd wat betreft hun morfologische kenmerken als wat betreft hun hiermee rechtstreeks samenhangende syntactische functie worden geanalyseerd. Het verschil tussen gewone morfologie en de morfosyntaxis is dus dat het niet in de eerste plaats om de opbouw van afzonderlijke woorden uit gebonden morfemen gaat, maar om de functie van deze morfemen in een groter syntactisch verband, met name zinsverband.