Narcisismu

El narcisismu ye l'amor que dirixe'l suxetu a sí mesmu tomáu como oxetu.^[1] Alude al mitu de Narcisu, amor a la imaxe de sigo mesmu.^[2]

Sigmund Freud introducir na so obra, pero con una definición más difusa.

Magar puede aludise a una serie de traces propies de la personalidá normal, el narcisismu puede tamién manifestase como una forma patolóxica estrema en dellos desórdenes de la personalidá, como'l trestornu narcisista de la personalidá, en que'l paciente sobrestima les sos habilidaes y tien una necesidá escesiva d'almiración y afirmación.

Nel so usu coloquial designa un namoramientu de sigo mesmu o vanidá basáu na imaxe propia o ego. Como yá se dixo, la pallabra procede del antiguu mitu griegu sobre'l mozu Narcisu, d'especial fermosura, quien se namoró insaciablemente de la so propia imaxe reflexada na agua.

La psicoloxía humanista considera que'l narcisismu patolóxicu coincide con autoestima baxa o errónea.^[3]

1. ↑ Chemana, Roland y Bernard Vandermersch (1998, 2004), Diccionariu de Psicoanálisis. Páxina 438. Buenos Aires: Amorrortu Editores. ISBN 978-950-518-105-6.
2. ↑ Laplanche, Jean & Pontalis, Jean-Bertrand (1996), Diccionariu de Psicoanálisis, traducción Fernando Gimeno Cervantes. Páxina 228. Barcelona: Editorial Paidós. ISBN 978-84-493-0256-5.
3. ↑ Nathaniel Branden. The psychology of self-esteem: a new concept of man's psychological nature. 1981.