Orient

*S Harembaad* vom Mooler Jean-Léon Gérôme, öbbe 1876; blutti Fraue im e Harem – das isch im 19. Joorhundert öbbe s öiropäische Stereotüp vom Oriänt gsi.

Dr Oriänt (vo lat. oriens „Oste“, Partizip Präsens vo oriri „sich erhebe“; äigentlig sol oriens „Sunne, wo ufgoot“), spööter au as Morgeland bezäichnet, isch ursprünglig äini vo de vier römische Wältgegende. An dr römischen Aggse zwüsche Norde (Mitternacht) und Süde (Mittag) lit dr Oriänt, d Wältgegend im Oste, wisawii vom Okzidänt (Oobeland, vo sol occidens „Sunne, wo undergoot“) mit de Gebiet, wo im Weste lige.

Im 19. und 20. Joorhundert het mä under „Oriänt“ bzw. „Oste“ hüfig Indie verstande, wo as spirituell charakterisiert worde isch, in Abgränzig zum „Weste“, wo as materialistisch empfunde worde isch.

Im hütige dütsche Sproochgebruuch mäint mä mit em Begriff vilmol dr Nooch Oste und die arabisch-islamischi Wält – wo d Türkei, dr Iran, Afghanistan und Nordafrika iischliesst, aber ooni die islamische Staate in Süd- und Südüstasie.