Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.
Paprotkowe
 Paprotka zwyczajna | |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Klasa | |
| Podklasa |
paprotkowe |
| Nazwa systematyczna | |
| Polypodiidae Cronquist, Takht. & W.Zimm. Taxon 15: 133. 1966[2] | |
Paprotkowe[3], paprocie cienkozarodniowe[4][5] (Polypodiidae Cronquist, Takht. & W.Zimm.) – podklasa paproci. Obejmuje ponad 10,3 tys. gatunków grupowanych w 7 rzędów[2]. Jest to najbardziej zróżnicowana podklasa z czterech wyróżnianych w obrębie paproci (obok strzelichowych, nasięźrzałowych i skrzypowych), tworzących ich grupę koronną[6]. Większość to wieloletnie rośliny zielne, czasem drzewiaste, rzadko roczne (niektóre salwiniowce)[7].
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwieruggieroBŁĄD PRZYPISÓW - ↑ a b c The Pteridophyte Phylogeny Group. A community-derived classification for extant lycophytes and ferns. „Journal of Systematics and Evolution”. 54 (6), s. 563–603, 2016. DOI: 10.1111/jse.12229.
- ↑ Krzysztof Rostański: Wykłady z botaniki systematycznej. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2003, s. 99.
- ↑ Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski: Botanika. T. 2. Systematyka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 277-278. ISBN 978-83-01-13945-2.
- ↑ Z. Podbielkowski, I. Rejment-Grochowska, A. Skirgiełło: Rośliny zarodnikowe. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1986, s. 761-766. ISBN 83-01-04394-6.
- ↑ Maarten J. M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase: Plants of the World: An Illustrated Encyclopedia of Vascular Plants. Richmond, Chicago: Kew Publishing, The University of Chicago Press, 2017, s. 29. ISBN 978-1842466346.
- ↑ Michael G. Simpson: Plant Systematics. Amsterdam i in.: Elsevier, 2010, s. 100-105. ISBN 978-0-12-374380-0.
Previous Page Next Page
