Paracelso

Esti artículu trata del personaxe históricu. Pal archipiélagu, vease: Islles Paracelso.
Paracelso
profesor

Vida
Nacimientu Einsiedeln (es) Traducir10 de payares de 1493[1]
Nacionalidá Suiza
Llingua materna alemán
Muerte Salzburgu24 de setiembre de 1541[1] (47 años)
Sepultura Tomb of Paracelsus (en) Traducir
Familia
Padre Wilhelm Bombast von Hohenheim
Madre NN
Estudios
Estudios Universidá de Ferrara
Universidá de Basilea
Universidá de Viena
Llingües falaes llatín
francés
alemán[2]
Profesor de Lorenz Lutz (es) Traducir
Oficiu médicu-escritor, astrólogu, astrónomu, otorrinolaringólogu, farmacéuticu, químicu, filósofu, naturalista, médicuescritor
Emplegadores Universidá de Basilea
Seudónimos Paracelsus
Creencies
Relixón cristianismu
Cambiar los datos en Wikidata

Theophrastus Phillippus Aureolus Bombastus von Hohenheim,[3] tamién Theophrastus Bombast von Hohenheim,[4][5] conocíu como Paracelso o Teofrasto Paracelso (10 de payares de 1493Einsiedeln (es) Traducir – 24 de setiembre de 1541Salzburgu), foi un alquimista, médicu y astrólogu suizu.[6] Foi conocíu porque se creía que llograra la transmutación del plomu en oru por aciu procedimientos alquímicos y por dalu al cinc el so nome, llamándolo zincum.[7]

Ye consideráu dacuando como'l padre» de la toxicoloxía cola so célebre frase "dosis sola facit venenum" - la dosis fai al venenu, máxima de la disciplina.[8]

El nome Paracelso (Paracelsus, en llatín), qu'escoyó pa sigo mesmu y pol que ye xeneralmente conocíu, significa «igual o asemeyáu a Celso», un médicu romanu del sieglu I.

Trátase d'una de les figures más contradictories ya interesantes de la historia de la medicina. La so incesante busca de lo nuevo y la so oposición a la tradición y los remedios heredaos de tiempos antiguos postúlen-y como un médicu modernu, adelantráu a los sos contemporáneos. Sicasí, na so concepción del misticismu y l'astroloxía podría dicise que caltuvo una postura inmovilista sobre los conceutos más arcaicos.[9]

«Nun tien d'haber nengún ciruxanu que nun sía tamién médicu. Onde'l médicu nun sía tamién ciruxanu nun va ser más qu'un ídolu que nun ye sinón un monigote.»
Paracelso[10]
  1. 1,0 1,1 Afirmao en: Enciclopedia Treccani. Identificador de la Enciclopedia Italiana Treccani: paracelso. Editorial: Instituto de la Enciclopedia Italiana. Llingua de la obra o nome: italianu. Data d'espublización: 1929. Autor: dellos autores.
  2. Identificador CONOR.SI: 13214819. Afirmao en: CONOR.SI.
  3. Debus, A. G. (1993). Paracelsus, Five Hundred Years. Paracelsus and the medical revolution of the Renaissance (PDF) (n'inglés), Bethesda, Maryland: Hahnemann University Library, National Library of Medicine y la Escuela de Medicina de la Universidá de Washington, páx. 4.
  4. Amador Schüller Pérez (2004). Anal de la Real Academia Nacional de Medicina, tomu CXXI, cuadiernu IV.  p. 676. ISSN 0034-0634. Archivado del original el 2009-12-25. https://web.archive.org/web/20091225164252/http://www.ranm.es/pbcnes/a%C3%B1ales/2004-04.pdf. Consultáu'l 2018-06-17. 
  5. Asimov, Isaac. Introducción a la ciencia 1. Barcelona: Orbis. ISBN 978-84-7634-117-9.
  6. C. G. Jung. Obra completa. Volume 15. Sobre'l fenómenu del espíritu nel arte y na ciencia. Paracelso. 3, § 1. Madrid: Editorial Trotta.
  7. Discovering the 8th Metal, International Cinc Association (IZA), http://www.iza.com/Documents/Communications/Publications/History.pdf .
  8. «La toxicoloxía post-Paracelso: “¿dosis sola facit venenum?”».
  9. Julián Royuela. Paracelso. El alquimista indomable Journal of Feelsynapsis (JoF). issn=2254-3651. 2012 (2): 60-65
  10. Bronowski, J. (1973/1979). L'ascensu del home. Trad. Alejandro Ludlow Wiechers, Francisco Rebolledo López, Víctor M. Lozano, Efraín Hurtado y Gonzalo González Fernández. Londres/Bogotá: BBC/Fondo Educativu Interamericano.

Paracelso

Dodaje.pl - Ogłoszenia lokalne