Paracelso | |||
---|---|---|---|
| |||
Vida | |||
Nacimientu | Einsiedeln (es) , 10 de payares de 1493[1] | ||
Nacionalidá | Suiza | ||
Llingua materna | alemán | ||
Muerte | Salzburgu, 24 de setiembre de 1541[1] (47 años) | ||
Sepultura | Tomb of Paracelsus (en) | ||
Familia | |||
Padre | Wilhelm Bombast von Hohenheim | ||
Madre | NN | ||
Estudios | |||
Estudios |
Universidá de Ferrara Universidá de Basilea Universidá de Viena | ||
Llingües falaes |
llatín francés alemán[2] | ||
Profesor de | Lorenz Lutz (es) | ||
Oficiu | médicu-escritor, astrólogu, astrónomu, otorrinolaringólogu, farmacéuticu, químicu, filósofu, naturalista, médicu, escritor | ||
Emplegadores | Universidá de Basilea | ||
Seudónimos | Paracelsus | ||
Creencies | |||
Relixón | cristianismu | ||
Theophrastus Phillippus Aureolus Bombastus von Hohenheim,[3] tamién Theophrastus Bombast von Hohenheim,[4][5] conocíu como Paracelso o Teofrasto Paracelso (10 de payares de 1493, Einsiedeln (es) – 24 de setiembre de 1541, Salzburgu), foi un alquimista, médicu y astrólogu suizu.[6] Foi conocíu porque se creía que llograra la transmutación del plomu en oru por aciu procedimientos alquímicos y por dalu al cinc el so nome, llamándolo zincum.[7]
Ye consideráu dacuando como'l padre» de la toxicoloxía cola so célebre frase "dosis sola facit venenum" - la dosis fai al venenu, máxima de la disciplina.[8]
El nome Paracelso (Paracelsus, en llatín), qu'escoyó pa sigo mesmu y pol que ye xeneralmente conocíu, significa «igual o asemeyáu a Celso», un médicu romanu del sieglu I.
Trátase d'una de les figures más contradictories ya interesantes de la historia de la medicina. La so incesante busca de lo nuevo y la so oposición a la tradición y los remedios heredaos de tiempos antiguos postúlen-y como un médicu modernu, adelantráu a los sos contemporáneos. Sicasí, na so concepción del misticismu y l'astroloxía podría dicise que caltuvo una postura inmovilista sobre los conceutos más arcaicos.[9]
«Nun tien d'haber nengún ciruxanu que nun sía tamién médicu. Onde'l médicu nun sía tamién ciruxanu nun va ser más qu'un ídolu que nun ye sinón un monigote.»Paracelso[10]