Pleurotomariidae | |
Swainson, 1840 | |
Okres istnienia: od kambru po współczesność | |
Muszla pleurotomarii z gatunku Entemnotrochus rumphii. Widoczna charakterystyczna dla rodziny szczelina | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Podgromada | |
Rząd | |
Nadrodzina | |
Rodzina |
pleurotomarie |
Pleurotomarie (Pleurotomariidae) – rodzina prymitywnych, reliktowych ślimaków morskich[1][2]. Muszle w kształcie regularnego stożka, przypominające muszle trochusów, co odzwierciedla się w nazwach łacińskich współcześnie żyjących rodzajów. Różnią się od nich szczeliną, biegnącą wzdłuż ostatniego skrętu przez jego końcową część. Maksymalny znany nam wymiar muszli to 20,7 cm[3].
Pleurotomarie zamieszkują ciepłe morza[2]. Dawni przedstawiciele rodzaju Pleurotomaria występują wokół Japonii, Moluków oraz w Morzu Karaibskim[3]; zasięg całej rodziny nie jest znany, ponieważ pozostała większość gatunków może wykraczać rozmieszczeniem poza te obszary. Przynajmniej część pleurotomarii to gatunki głębinowe, występujące co najmniej do głębokości 3000 m[1]. Ślimaki z tej rodziny znane są od kambru[2]. Ich skamieniałości znajdowane są również na terenie Polski[4].
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie mszB
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie PfPr
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie Zizn
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie KraJ