'n Prang (Khmer: ប្រាង្, prangk; Thai: ปรางค์, prang) is 'n hoë toringagtige spits, wat gewoonlik ryklik gegraveer is. Hulle was 'n algemene element van heiligdomme in Hindoe- en Boeddhistiese argitektuur in die Khmer-ryk (802-1431). Dit is later deur Boeddhistiese bouers in Thailand gebruik, veral tydens die tydperk van die koninkryke Ayutthaya (1350-1767) en Rattanakosin (1782-1932). In Thailand word dit net vir die belangrikste Boeddhistetempels gebruik.