Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.

Responsive image


Proteomika

Robotska priprema uzoraka za masenu spektrometriju.

Proteomika je istraživanje proteina u velikim razmerima sa osobitim fokusom na njihovu strukturu i funkcije. U praksi, to je interdisciplinarno i preklapajuče područje genomike i bioinformatike, odnosno biologije i hemije.[1][2]

Proteini su vitalni sastojci živih organizama, bilo kao gradivni ili katalizatori životnih reakcija i procesa. Glavne su komponente fizioloških metaboličkih puteva u ćelijama. Termin proteomika je formuliran 1997.[3] po analogiji sa pojmom genomika, koja proučava genome. Termin proteom je mešavina reči protein i genom, koju je skovao Mark Vilkins 1994.[4][5]

Proteom je sveukupni set proteina[5] koji neki organizam proizvodi ili modificira. Njegov sadržaj temporalno varira, u zavisnosti od različitih uvjeta, odnosno stresova kojima su ćelije i/ili organizam izloženi. Proteomika je interdisciplinarno područje koje je u znatnoj mjeri oformljeno na temelju istraživanja u okviru razvoja Projekta ljudskog genoma. Obuhvata naučna istraživanja i objašnjenja proteoma u sveobuhvatnoj intracelularnoj proteinskoj konstelaciji i strukturi i njegovom jedinstvenom sinergističkom djelovanju. Imajući to u vidu, proteomika je značajna komponenta funkcionalne genomike.

Iako se termin proteomika općenito odnosi na eksperimentalnu analizu proteina velikih razmera, istovremano se upotrebljava i za prečišćavanje proteina i masenu spektrometriju.

  1. ^ Anderson N. L., Anderson N. G. (1998): Proteome and proteomics: new technologies, new concepts, and new words. Electrophoresis , 19 (11): 1853–1861.
  2. ^ Alterovitz G. et al. (2008): System-wide peripheral biomarker discovery using information theory. Pacific Symposium on Biocomputing: 231–242, ISBN 9789812776082.
  3. ^ James P. (1997): Protein identification in the post-genome era: the rapid rise of proteomics. Quarterly reviews of biophysics, 30 (4): 279–331.
  4. ^ Marc R. Wilkins R. et al. (1996): From proteins to proteomes: Large scale protein identification by two-dimensional electrophoresis and amino acid analysis. Nature Biotechnology , 14 (1): 61–65.
  5. ^ a b http://www.babs.unsw.edu.au/directory.php?personnelID=12 Arhivirano 12. 2. 2009. na Wayback Machine UNSW Staff Bio: Professor Marc Wilkins.

Previous Page Next Page