Secta

Una secta^[1] ye'l conxuntu de siguidores d'una doctrina relixosa o ideolóxica concreta, que representa una seición» o un sector desprendíu d'un conxuntu más ampliu,^[2] o bien que se cortó «», «separáu», «esgazáu».^[3] En tolos casos, la pallabra secta tien una connotación de división o rotura.

El términu usábase orixinalmente solo p'aludir a partíos o comunidaes de persones con afinidaes comunes (culturales, relixoses, polítiques, esotériques, etc.), qu'al traviés de les sos enseñances o ritos estremar d'otros grupos sociales. Solo darréu adoptó'l sentíu secundariu de «herexía», o creencia y grupu disidente que se dixebra de la so fonte orixinal, o que discrepa de les relixones mayoritaries, casi siempres con connotaciones peyoratives. Depués, nos años ochenta defínese'l conceutu de "nuevos movimientos relixosos" pa estremalos del conceutu negativu popular de "sectes", y evitar asina la persecución de les minoríes. Anguaño entá hai esmolición ente les autoridaes civiles frente a los grupos sectarios auténticamente peligrosos, polo que se suxirió'l conceutu de sectes destructives».

1. ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: secta
2. ↑ Samuel, Albert (1989). Pa entender les relixones del nuesu tiempu. Estella, Navarra: Ed. Verbu Divín, páx. 188. ISBN 978-84-7151-633-6. «La mesma etimoloxía ye ambigua. Bazcuya ente ensugara (cortar) y sequi (siguir). Entós, una secta sería al empar una seición», un sector separáu d'un conxuntu más ampliu, y el grupu que siguió a un maestru, precisamente nel orixe d'esa separación.»
3. ↑ Rodríguez Santidrián, Pedro (1989). Diccionariu de les relixones. Madrid: Alianza Editorial, páx. 384. ISBN 978-84-2065-665-6.