Sonttol

Yn 1429 stelde kening Erik VII de Sonttol (Deensk: Øresundstold, Sweedsk: Öresundstullen) yn. Alle bûtenlânske skippen dy't troch de Sont fearen, moasten yn Helsingør tol betelje oan de Deenske kroan. As in skip wegere te beteljen waard it fjoer iepene út Kastiel Kronborg by Helsingør en út it slot fan Helsingborg wei. Yn 1567 waard de tol feroare yn in belesting op de lading fan it skip, dêr't de ynkomsten mei fertrijefâldigen. Om foar te kommen dat skippen in oare rûte namen, waard ek tol heft yn de Grutte Belt en de Lytse Belt.

De Sonttol bleau iuwenlang in wichtige boarne fan ynkomsten foar de Deenske kroan. Dêrtroch wiene de Deenske keningen relatyf ûnôfhinklik fan de Deenske kroanried en aristokrasy. Nei 1645 waarden Sweedske skippen frijsteld fan de tol. Doe't yn 1658 de Deenske besittings oan de Sweedske kant ôfstien waarden oan Sweden koe de tol net mear sa effisjint heft wurde as dêrfoar.

Op 14 maart 1857 waard it Ferdrach fan Kopenhagen tekene, dêr't Denemark by ôfseach fan de Sonttol, wylst de oare seefearts lannen in ôfkeapsom betellen.