Stultitia est inopia vel defectio sapientiae et facultatis rectarum electionum diligenter factarum. Hoc sensu a stupiditate discrepat, quae est inopia intellegentiae (Sternberg 2003: 232ff.). Actus stultitiae ineptiae vel nugae appellari potest. Sermo stultus est stultiloquentia.
Comparantur stultitia et sapientia in Pauli Epistula I ad Corinthios. Paulus, adrogantiam mentis damnans, summissum stultitiae animum suadet, in quo lector vere discere potest. Plato similiter docet: "Qui se in studium sapientiae incumbere nequire cognoscat est sapientissimus virorum."[1] Paulus autem sapientiam a ratione Graecorum non distinguitur.[2][3]