Sufiks

Sufiks ili postfiks – u gramatici – je afiks koji se nalzi nakon korijena riječi. Uobičajeni primjeri su padežni završeci koji označavaju promjene imenica i pridjeva po padežima (deklinaciju) te glagolski završeci koji čine konjugaciju glagola.^[1][2]

U bosanskom, kao i u ostalim indoevropskim jezicima, sufiksi mogu nositi gramatičku (infleksijski sufiksi) ili leksičku informaciju (derivacijski sufiksi). Infleksijski sufiks se ponekad označava kao desinent. Primjeri sufiksa :

• Djevojke – sufiks -e označava množinu ženskog roda.
• Radi – sufiks -i označava treće lice prezentne jednine.
• Radi'aše – sufiks -aše označava treće lice jednine imperfekta.

Brojni sufiksi postoje i u mnogim sintetičkim jezicima poput češkog, finskog, latinskog, njemačkog, mađarskog, ruskog i dr.

Sufiksi u bosanskom, kao i drugi slavenski jezici, obično imaju slavenske korijene, ali su često usvojeni i iz grčkog, latinskog i francuskog.

1. ^ Čedić I. (2008): Osnovi gramatike bosanskog jezika. Institut za jezik, Sarajevo, ISBN 9958-620-04-7 pogrešan ISBN.
2. ^ Čedić I. (2010): Rječnik bosanskog jezika – 2. izdanje. Institut za jezik, Sarajevo, ISBN 978-9958-620-13-3.