Los Upanishads (en devanágari: उपनिषद्, Upaniṣad, lliteralmente: "sentase más baxo qu'otru pa escuchar con respetu les sos enseñances"; el verbu ṣad 'sentase' tien el mesmu étimu que'l llatín sedere o'l inglés seat) son una serie de vieyos testos indios, escritos principalmente ente los sieglos VII e.C. y V e.C., que constituyen les enseñances básiques del vedanta (l'últimu estudiu de los Veda), una síntesis doctrinal basada na busca de la natura fondera de la esistencia, de calter místicu y esotéricu.
Esisten unos 150 upanishads (108 según el númberu cabalísticu afitáu pola tradición), d'estensión enforma variable, que la mayoría d'ellos tán escritos en prosa con dellos nicios poéticos.