Uridin

Uridin
Općenito
Hemijski spoj	Uridin
Druga imena	IUPAC ime: Uridin[1]
Molekularna formula	C9H12N2O6
CAS registarski broj	58-96-8
SMILES	O=C1NC(=O)N(C=C1)[C@@H]2O[C@H](CO)[C@@H](O)[C@H]2O
InChI	1/C9H12N2O6/c12-3-4-6(14)7(15)8(17-4)11-2-1-5(13)10-9(11)16/h1-2,4,6-8,12,14-15H,3H2,(H,10,13,16)/t4-,6-,7-,8-/m1/s1
Osobine1
Molarna masa	244,20
Agregatno stanje	Čvrsto
Gustoća	99308g/cm3
Tačka topljenja	167,2
Dipolni moment	PubChem: 6029
Rizičnost
NFPA 704
1 Gdje god je moguće korištene su SI jedinice. Ako nije drugačije naznačeno, dati podaci vrijede pri standardnim uslovima.

Uridin je glikozilirani pirimidin-analog koji sadrži uracil vezan za ribozni prsten (ili preciznije, ribofuranoza) preko β-N₁-glikozidne veze.

Jedan je od pet standardnih nukleozida koji čine nukleinske kiseline, a drugi su adenozin, timidin, citidin i gvanozin. Kao i za [dušične baze, pet nukleozida obično se skraćuju na njihove jednoslovne kodove U, A, T, C i G. Međutim, timidin se češće piše kao 'dT' ('d' predstavlja 'dezoksi') jer sadrži 2'-dezoksiribofuranozni dio, umjesto ribofuranoznog prstena koji se nalazi u uridinu. To je zato što se timidin nalazi u dezoksiribonukleinskoj kiselini (DNK), a obično se ne nalazi u ribonukleinskoj kiselini (RNK). Nasuprot tome, uridin se nalazi u RNK, a ne u DNK. Preostala tri nukleozida mogu se pronaći i u RNK i u DNK. U RNK bi bile predstavljeni kao A, C i G, dok bi u DNK bile predstavljene kao dA, dC i dG.

1. ^ International Union of Pure and Applied Chemistry (2014). Nomenclature of Organic Chemistry: IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013. Royal Society of Chemistry. str. 1422. doi:10.1039/9781849733069. ISBN 978-0-85404-182-4. Zanemaren tekst "The Royal Society of Chemistry" (pomoć)