Ontdekking | |
---|---|
Ontdek deur | Gerard Kuiper |
Datum | 16 Februarie 1948 |
Alternatiewe name | Uranus V |
Wentelbaaneienskappe | |
Halwe lengteas | 129 390 km |
Eksentrisiteit | 0,0013 |
Wentelperiode | 1,413479 d |
Gem. omwentelingspoed | 6,66 km/s |
Inklinasie | 4,232 ° (tot Uranus se ewenaar) |
Satelliet van | Uranus |
Fisiese eienskappe
| |
Afmetings | 480 × 468,4 × 465,8 km |
Gem. radius | 235,8±0,7 km (0,03697 R🜨)[1] |
Oppervlakte | 700 000 km2 |
Volume | 54 835 000 km3 |
Massa | 6,4±0,3×1019 kg[2] |
Gem. digtheid | 1,20±0,15 g/cm3[3] |
Oppervlak- aantrekkingskrag | 0,079 m/s2 |
Ontsnapping- snelheid | 0,193 km/s |
Rotasieperiode | Sinchronies |
Aksiale neiging | 0° |
Skynmagnitude | 15,8[4] |
Miranda, ook bekend as Uranus V, is die kleinste en binneste van Uranus se vyf ronde mane. Dit is op 16 Februarie 1948 deur Gerard Kuiper ontdek en genoem na Miranda in William Shakespeare se toneelstuk The Tempest.[5] Nes die ander groot mane van Uranus wentel Miranda naby aan die planeet se ewenaarvlak. Omdat Uranus op sy sy om die Son wentel, is Miranda se wentelbaan loodreg met die sonnebaan.