Planeta estrasolar | |
---|---|
tipu d'oxetu astronómicu | |
planeta y Objeto extrasolar (es) | |
Un planeta estrasolar o exoplaneta ye un planeta qu'orbita una estrella distinta al Sol y que, poro, nun pertenez al sistema solar. Los planetes estrasolares convirtiéronse n'oxetu d'investigación científica nel sieglu XX. Munchos astrónomos suponíen la so esistencia, pero escarecíen de medios pa identificalos. La primer detección confirmada fízose en 1992, col descubrimientu de dellos planetes de masa terrestre orbitando el púlsar Lich.[1] La primer detección confirmada d'un planeta estrasolar orbitando alredor d'una estrella de la secuencia principal (Dimidio) remóntase a 1995, de manu de los astrónomos Michel Mayor y Didier Queloz.[2]
De magar, el númberu d'afayos foi medrando añu tres d'añu. Tienen afayáose un total de 2748 sistemes planetarios, que contienen un total de 3668 cuerpos planetarios: 616[3] d'estos sistemes son múltiples, y 125 d'estos planetes tienen una masa perriba de les 13 MJ (1 MJ ye la masa de Xúpiter), polo que ye bien probable que sían nanes marrones.[4]La mayoría de planetes estrasolares conocíos son xigantes gaseosos igual o más masivos que'l planeta Xúpiter, con órbites bien cercanes a la so estrella y periodos orbitales bien curtios, tamién conocíos como xúpiteres calientes. Sicasí, créese qu'ello ye resultáu d'un sesgu d'información creáu polos métodos actuales de detección, qu'atopen más fácilmente a planetes d'esti tamañu qu'a planetes terrestres más pequeños. Con tou, entamen a detectase exoplanetes comparables al nuesu a midida qu'aumenten les capacidaes de detección y el tiempu d'estudiu. El primer sistema estrasolar afayáu con más d'un planeta foi Upsilon Andromedae.
Acordies con l'actual definición de "planeta", un planeta tien que orbitar una estrella.[5] Sicasí, considérase posible la esistencia de cuerpos planetarios non amestaos a la gravedá de nenguna estrella. Tales cuerpos, qu'avecen a ser nomaos planetes errantes o planetes interestelares na lliteratura científica, sedríen espulsaos del sistema nel que se formaron.
La NASA adelantró en xunu de 2010 que la Sonda Kepler, puesta n'órbita en marzu de 2009, detectó nicios de 706 exoplanetes nuevos nos sos primeros 43 díes de funcionamientu, 400 de los cualos tienen tamaños intermedios ente los de Neptunu y la Tierra. Les resultancies oficiales d'esta misión van ser publicaos en febreru de 2011,[6][7] pero los resultaos provisionales indiquen que siquier 60 de los planetes detectaos van tener un tamañu similar al de la Tierra (el doble del tamañu terrestre, o menos).[8]
El exoplaneta confirmáu más similar a la Tierra descubiertu orbitando dientro de la zona habitable ye, hasta xineru de 2015, Kepler-438b, con un índiz de semeyanza cola Tierra del 88 %. KOI-4878.01, un candidatu a planeta, tien un IST mayor (98 %).[9] De confirmase la so presencia, sería un posible análogu a la Tierra.
El 12 de xineru de 2012, la revista Nature publicó un artículu, firmáu por dellos científicos internacionales, onde utilizando'l métodu de microlentes gravitacionales asegúrase que toa estrella de la Vía Láctea tien de tener ente 0,71 y 2,32 planetes orbitando.[10]
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes Wolszczan
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes PHL