Reinu de Sicilia

Reinu de Sicilia (de 1130 a 1816)
estáu desapaecíu
Alministración
Capital	Palermo (de 1130 a 1266) Nápoles (de 1266 a 1282) Catania (de 1282 a 1401) Palermo (de 1401 a 1816)
Forma de gobiernu	monarquía monarquía feudal
Llingües oficiales	llatín griegu árabe Sicilianu
Xeografía
Coordenaes	38°35′31″N 16°04′44″E / 38.5919°N 16.0789°E / 38.5919; 16.0789
Demografía
Población	1 700 000 hab. (1800)
Economía
Moneda	piastra siciliana (es) y tari (es)

El reinu de Sicilia foi un Estáu del sur de la península itálica y la islla de Sicilia que se desenvolvió dende la so fundación por Roger II en 1130 hasta 1816. Foi'l socesor del condáu de Sicilia, creáu en 1071 mientres la conquista normanda de la península. La islla tuvo estremada en tres rexones: Val di Mazara, Val Demone y Val di Noto («val» ye la pallabra árabe pa distritu).

En 1282 una revolución contra'l gobiernu argevino, conocida como los Víspores Sicilianos, espulsó a Carlos d'Anjou de Sicilia. Los angevinos llograron caltener el control de la parte continental del reinu que, anque tamién se llamó reinu de Sicilia, comúnmente denominar reinu de Nápoles pol nome de la so capital. La islla convertir nun reinu separáu so la Corona d'Aragón.

Darréu a 1302, el reinu insular foi conocíu como reinu de Trinacria.^[1] De cutiu, la monarquía foi apurrida a los monarques d'Aragón, España o'l Sacru Imperiu Xermánicu. En 1816, xunir col reinu de Nápoles pa constituyir el reinu de les Dos Sicilies que perduró hasta 1861 en que, en fundiéndose con otros estaos itálicos, formó'l reinu d'Italia.

1. ↑ Zeldes, 2003, páxs. 5, 69 y 296-297.