La Zona d'Asentamientu o Zona de Residencia (nome completu en rusu: Черта́ постоя́нной евре́йской осе́длости[1], pue traducise como «llinia d'asentamientu permanente xudíu») nel Imperiu Rusu de 1791 a 1917 (en realidá hasta 1915) , foi la frontera del territoriu, fora del cual prohibióse a los xudíos[2] la residencia permanente yá que cola esceición de delles categoríes, qu'en distintos momentos incluyeron, por casu, comerciantes del primer gremiu, persones con educación cimera, reclutes en serviciu, artesanos asignaos a gremios d'artesanos, caraítes[3] y Xudíos de Bujaria. L'área del territoriu ye d'aproximao 1 224 008 km²[4].
Cubriendo'l 20 % del territoriu de la Rusia europea, la Zona de Residencia correspuende a les fronteres históriques de la República de les Dos Naciones ya inclúi lo qu'anguaño ye Bielorrusia, Lituania, Moldavia, Polonia, Ucrania y la parte occidental de Rusia. Amás, delles ciudaes dientro de la Zona de Residencia taben escluyíes de la mesma. A un númberu de xudíos cualificaos dexábase-yos vivir fora d'ella.