Cangapol

Cangapol, anavezet ivez evel Nicolás el Bravo, pe el Bravo (an hini gouez) hep mui (1735? - 1753?) a oa ur c'hasik tehuelche, ganet war-dro Huilin, hag a c'houarne an douaroù er c'hreisteiz d'ar Río Salado, hiriv en Proviñs Buenos Aires, Arc'hantina. Ren a rae war ar bobl Leuvuche, kantreerien a veve etre ar Río Negro (Patagonia) hag ar Vulcan hills, hiriv Tandilia hills, etre kêrioù Tandil ha Mar del Plata. Serranos (tud ar menezioù ) a lavare ar Spagnoled anezho. En 1751 ez eas Cangapol gant e vrezelourien da argas ar Jezuited eus Laguna de los Padres ha da zistruj o c'hêriadennig savet pemp bloaz a-raok. En 1753 en em glevas gant ar Spagnoled a-enep ar Vapouched a-raok mervel er bloaz-se. E vab Nicolás a renas war e lerc'h.

Ganet e oa Cangapol war-dro 1735 en kichen ul lec'h anvet Huechín, e kember ar stêrioù Neuquén ha Limay, e hanternoz Patagonia argentina. Mab e oa d'ar penntiern Cacapol, kasik an Amerindinaned tehuelche pe Patagoned, anavezet ivez evel «Juan el Bravo».

Sobre el origen étnico de la estirpe de Cangapol existen discrepancias: hervez ar beleg jezuist José Cardiel e oa disheñvel pobl Cangapol diouzh Mapouched Patagonia, anavezet ivez evel aucas pe araucanos, dre o yezh ha dre ma oant ar varc'hegerien bale-bro gentañ, pa oa labourerien-douar ha saverien chatal ar Vapouched, pe gwiaderien; koulskoude, a-nebeudoù, e teuas ar Vapouched ivez da vezañ kenkoulz marc'hegerien hag an Dehuelcheed. Al pueblo de Cangapol los jesuitas de mediados del siglo XVIII lo denominaban a veces serranos, leuvuches o puelches y en la actualidad se los puede encuadrar bajo la denominación de tehuelches septentrionales. Pevar-ugent vloaz goude, en 1820, an naturoniour gall Alcide Dessalines d'Orbigny n'hallas ket ober ar c'hemm-se hag an holl henvroiz a oa o chom en hanternoz d'ar Río Negro a oa Mapouched anezho.