Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors.
Please consider supporting us by disabling your ad blocker.
Muhammed el-Bakir
Muhammed ibn Ali el-Bakir | |
|---|---|
مُحَمَّد ٱلْبَاقِر | |
 Delegacija trgovaca u posjeti Muhammedu el-Bakiru (u sredini) | |
| Rođenje | محمد بن علي 676 |
| Smrt | 732 |
| Religija | Šiitski islam |
| Djeca |
|
| Roditelji | Zejnul-Abidin i Fatima bint Hasan |
Muhammed ibn Ali el-Bakir (arapski: محمد بن علي الباقر 676–732) bio je peti imam u šiitskom islamu, naslijedio je svog oca Zejnul-Abidina, a naslijedio ga je sin Džafer es-Sadik. Njegova majka, Fatina bint Hasan, bila je Hasanova kći, što je el-Bakira učinilo prvim imamom koji potječe od oba unuka islamskog poslanika Muhammeda, Hasana i Husejna.[1]
El-Bakir je rođen u Medini, otprilike u vrijeme kada je Muavija I radio na tome da osigura nasljeđe svog sina Jezida. Kao dijete, El-Bakir je bio svjedok tragediji na Kerbeli, u kojoj su masakrirani svi njegovi muški rođaci, osim njegovog oca koji je bio bolestan da bi učestvovao u borbama. Kao mladić, El-Bakir je svjedočio borbi za vlast između Emevija, Abdullaha ibn Zubejra i raznih šiitskih grupa, dok se njegov otac držao podalje od politike.[2]
El-Bakira poštuju i šiitski i sunitski muslimani kao priznatog stručnjaka za jurisprudenciju (fikh), tumačenje Kur'ana, nauku o hadisu i teologiju.[2] Iako je bio stanovnik Medine, njegovi glavni sljedbenici bili su u Kufi u Iraku, gdje je privukao brojne istaknute teologe.[1] El-Bakir je zaslužan za postavljanje temelja dvanaestoimametskih šiita, uključujući složenu teoriju imameta, koju je dalje razvio njegov sin i nasljednik, Džafer es-Sadik.[1] Kao i njegov otac, El-Bakir je usvojio politiku povučenosti,[3] i navodno je pokušao odvratiti svog polubrata Zejda od prerane pobune protiv Emevija.[2]
Prema modernom šiitskom učenjaku Tabataba'iju, El-Baqira je otrovao Ibrahim ibn el-Velid, tokom njegove kratke vladavine.[4] Iako se 732. i 735. obično navode, postoje različita mišljenja o datumu i uzroku El-Bakirove smrti.[3]
- ^ a b c Buckley 2022.
- ^ a b c Lalani 2000.
- ^ a b Kohlberg 2022.
- ^ Tabatabai 1977.
Previous Page Next Page
